wala ko handuma ang ulan sa oktobre

Wala ko handuma ang Ulan sa Oktobre

Ang ulan sa Oktobre,

Wala damha

apan miabot kini.

Mibisibis sa sagbot nga dugay

Rang nangalaya,

nanglood.

Midapig na gani

Kini sa hulaw ug andam na

Nga modawat sa pagkawala

Sa iyang mga dahon

Kay gitayhup sa hangin

Sa kasadpan

Miabot ang ulan sa Oktobre.

Hinay. Nipis. Mapailubon.

Mihimas sa aping sa yuta.

Misubay sa mga ugat sa

Napiang nga mga kahoy.

Mihilot sa nabali nga mga

Sanga sa manga ug santol

Mihapuhap sa mga bulak

Sa antulanga ug

Mga pangadlaw.

Miawit kini sa usa ka

Pag-ampo. Mialam-alam

sa usa ka

Gugma nga napakyas.

Miyubit sa mga pulong

Kabahin sa pag-antus

Sa likod sa mga kapa sa

Itom nga mga panganod.

Nagpaila ang ulan sa iyang

Tinood nga ngalan. Siya ang

Luha nga dugay na nga

Nagpahipi sa aping sa langit.

Siya ang mamahimong suba

Nga mohatud sa tawo didto

Sa dagat, sa kagawasan,

Ngadto sa kamatuoran, ngadto

Sa imong kaugalingon.

Balik sa panganod.

Sa langit. Sa yuta. Sa bulak.

Sa mga sanga nga nangasumpay

Sa mga gugma nga misaad

Nga dili na mapakyas.