Friday, October 24, 2008



DINHI SA LANGOB SA KANGITNGIT

Unsaon ba nako ang taas nga panahon?
Mas lalom man ang akong kahilom
Ug dinhi sa langob
Mas daghan man ako ug mahimo

Dinhi ang panahon dili mabuhi
Lisod sabton, apan dili usab mamatay.
Wala man god ang kahayag nga maoy
Utlanan sa kangitngit.
Dili mo masihag kon asa ang usa.

Dinhi ako nagpuyo karon.
Ang sukod sa akong katas-on naa ra
Sa akong huna-huna. Dinhi wala akoy
Tiil ug mga kamot. Dinhi wala na
Usab akoy nawong.

Apan bisan ug wala akoy mata
Daghan ako ug nakita dinhi. Daghan
Ako ug nahikap. Daghan ako ug
Gibati nga wala damha.

Dugay ka na usab nga wala na dinhi.
Mitoo ka man god kanila.
Ug mibiya ka kanako.

Miingon kanako ang kangitngit
Nga taas pa kuno kaayo ang akong lakton
Daghan pa ako ug abton ug kab-oton
Sa unahan.

Gipapas na ang mga panahon.
Andam na ang tanan paingon
Sa kinabuhing walay kataposan.

No comments: