mY secreT ponD

Ang Katabang sa alas syete sa buntag

Lingkod sa hagdan. Sa ika-pito nga ang-ang.

Tan-awa ang karsada nga gaabog. Palayo

Na silang tanan.Sud sa kotse sa ilang amahan.

Imong amo. Ikaw na lang usa.Karong orasaha.

Basa pa ang imong kamot sa paghugas

Sa ilang plato. Gipaningot ang imong agtang.

Giigang ang trapo sa kamot. Imong

Gipahid sa imong mga kahago. Karong mopa

Hulay ka sa makadyot, dili ka motan-aw sa

Tv ug maghinambid. Dili ka kasabot sa dagan

Sa panahon. Sa politika. Naglibog ka kon

Nganong sige silang nag-away. Nagtinagalog.

Nag-iningles. Ang imong kamot luya samtang

Wala pay gibuhat. Pahulay sa kadyot. Paghi

Nuktuk. Gihunahuna mo ang kabaw sa bukid.

Nahurot na ang sagbot sa hulaw. Nauga na

Ang tubig sa suba. Nagratatat ang tingog

Sa mga nalaya nga dahon. Gubot usab didto.

Nag-away ang mga rebelde ug sundalo.

Napusilan ang imong bana. Namatay ang

Imong tatay. Ang imong anak nga lalaki

Nasakit. Ang imong anak nga babaye

Sulugoon usab sa pikas nga lungsod.

Hangtod kanus-a ba mahuman ang tanan?

Humana ang pahulay. Motindog ka. Mag

Lampaso sa hagdan. Maghumol sa bulingon

Magtigom ug tubig. Maglata ug tiil sa baka.

Walay kahumanan ang tanan. Gikusi mo

Ang ilong sa radio. Karon ikaw ra usa.

Mamati sa drama. Moduyog sa ila usab

Nga kamingaw ug kasakit. Moiyak ka ug

Apil. Ug sila nga makadungog sa imong bakho

Sa pikas nga balay, moingon nga ikaw

Nga bag-ong katabang, medyo may pagkabuang.

Mitulo ang imong mga luha sagol sa nilabhan.

Walay sapayan.Makakaon ka na ug katulo

Sa matag adlaw. Walay pasayan.