didto sa dako nga syudad sa college pa ako
napugos ko ug balak.
sa ateneo. puros dato ang akong mga classmates.
ako lang ang pobre. pero dili sila makaatik
kay taas man ang akong ilong.
barogan. gwapo. makabalong modala sa bisti.
ug utukan usab ako. sa dili panghambog.
ang akong tanang oras didto, akong gilampornas
sa aircon nga libarary. imbis magtoon sa chemistry
nga mao ang akong kurso (scholarship man)
nagsige na hinoon ug basa sa mga balak ni
shakespeare, ni tinio, ni rio alma, ug uban pang
nakagitik sa akong ilok samtang nagkutoy ang akong tiyan.
duna koy daghan nga naibgan, apan wa koy ikabuga.
daghan kog nagustuhan pero di ko kapalit.
sama sa bag-ong mga libro ug branded nga karsones
ug polo. gani ang akong sapatos usa ra. ang akong medyas
usa ra pod kaparisan. ang akong tshirt tulo, ang akong
pantalon duha ra pod. ako ra ang manglaba ug mamalantsa.
usahay, dat-ogan ko lang ang akong karsones sa kotson
aron morag looking-plantsado.
wala kaayo akoy amigo. di ko ka afford ug bangka ug estorya lang.
napugos ako ug balak. bisan ug dili ko kamao. bisan ug ang akong
balak mao lang ang akong pakigsulti ug pakig-unong sa akong kaugalingon.
harong sa kapobrehon. harong sa ambisyon. harong sa kinabuhi.
hawid sa paglaom. kabit sa ilang kahibalo. gitouk ako, apan wa
gayod hikalimti ang pagginhawa bisan sa gamay nga hangin nga
tua sa akong bulsa. nakigbisog sa kamingaw. nakiglayog sa pagpakaaron-ingnon.
didto kana sa ateneo. walay nasayod niana. apan kining akong balak mao ang saksi sa tanan.
No comments:
Post a Comment