nakuratan ka sa diha miingon ko nga nag-away
mi sa akong asawa kagabii
nangita ka man god, nangumusta kon asa na siya
miingon ko nga dia ra siya
nahikatulog sa iyang silya nga tumbatumba
nga nakalimot sa iyang pamahaw
ug miingon ka, "da, daan pa jud ko!
wala ka naman go'y panahon kaniya!"
nagkatawa ko sa sulod sa akong dughan
kay lahi ra gayod ang imong tawhanong panglantaw
unsa ba kaha ang imong nakaon sa mga unod sa akong
balak nga sa matag adlaw imong gibasa?
dili ba nimo maayom-ayom ang mga unod
pinaagi lang sa pagtan-aw sa kadak-on sa
iyang mga bukog?
unsa ba ang imong nakita sa kalibotan sa akong mga mugna?
wala ba nimo makita ang mga kwites, ang mga rebentador
ang bakos ni Hudas, ang mga sinud-ang ug ang mga kwadrado
ang mga linikit ug mga ugdo?
wala ba nimo madungog ang mga pagboto sa kahilom?
wala ba nimo masimhoti ang mga pangalimyon sa mga bakak?
adunay mga kamatooran nga dili angay nga isulti
kay kita ug hayag ra kaayo.
adunay mga bakak nga nagdala sa mga habak
alkontra sa mga wakwak.
adunay mga tinood nga kolokomedya. adunay mga kolokomedya nga morag tinood, nga morag dili usab.
mga ganghaan nga abre
apan dili na angay nga sudlan. Adunay mga buslot nga atong bulitan na lang sa papilit sa atong mga pangagho.
Ug daghan pa nga dili na lang sabton kay dili angayan. Pamatia ang mga tunob sa hulmigas.
Didto sa habog nga punoan sa lubi nanaglakat.
Pamaypay sa hangin gikan sa mga pako sa alindanaw
ug mga alibangbang.
Daghan ka pa ug angay nga masabtan,
apan ayaw una ug pugsa kay basin seguro dili pa panahon.
Dili pa hinog ang nangka sa ponoan kay dili pa kaayo humot. Daghan ka pa ug angay nga aninagon, isihag-sihag sa kahayag gikan sa usa ka dila sa usa ka kandela nga nagdukaduka.
Daghan pa.
ayaw ug katingala nga ako mikatawa
ug misimang sa mga kwites, sa mga rebentador,
sa mga paboto, sa bag-ong tuig ug sa baho sa mga panganod sa iyang nga inaso sa pag-abot sa alas dose sa kagabhion.
Tinood nagpaboto kami sa mga tingog sa kaulag didto sa among kutson nga kama.
Gasapawsapaw ang kahumok ug kabugnaw.
Kaadlawaon na kadto.
Nagdagan ang among mga tudlo. Nangamang sa among mga paa ug sampot. Nangapyot sa liog ug mga dughan.
Nanghapyod sa among mga tuhod ug lapa-lapa.
Nanagsulirat ang among mga mata.
Nag-agulo ang among mga tilaok sa tumang kalipay.
Ang samin diha sa kilid wala na nagpakabana
sa kanunay nga pag-ambak-ambak sa mga alugnan.
Ang mga bintana nagpiyong ug ang pultahan
katulgon pa gihapon sa tumang kabilar.
Pagkahuman sa pagboto sa among mga panghawid,
nahuman ang tanan.Nahikatulog, nahinanok, naghagok.
Usahay sa tinood lang, ingna ko nga bakakon, malitok sa akong ngabil:
"Hangtod kanus-a pa? Hangtod kanus-a pa ba nako padunggon ang pikas nakong dunggan sa tinood nga hunghong sa akong kaugmaon nga gustong molupad?"
Nakalimot na ba ako sa huni sa pagmahay? Sa kaaslom sa pagduda nga ang akong kasingkasing dili na kahibalong mahigugma pag-usab?
Dili ko kana matubag. Dili pa angayan. Sinaw pa ang salog .
Puti pa ang nga tiles.
Limpyo pa kaayo ug dili pa angayan nga pasudlon ang among itom nga itoy aron kini paihian, pakalibangan,
ug dayon pasukahan.
Ngil-ad sab tan-awon ang itoy
nga mokaon ug balik sa iyang suka.
Lood dili ba?
Udto na diay. Yuna pa. Ako siyang pukawon.
Lami baya ang inon-on nga akong giluto alang kaniya.
Aslom nga suka.Gisabawan sa mantika sa baboy.
Tulo ka lusok sa ajos. Walay tubig. Ug dayon gipauga gipaitos
ang isda nga til-ugon.
