Dayon miabot ang mga panganod
Gitabonan ang langit
Midahunog ang mga kilat og dalugdog
Morag mga habol nga gikayab
Og iyang gihapnig ang tumang kabugnaw
Gipangita ang mga langob aron didto
Siya mopahuraray, sa kilid sa bungtod
Diin didto ang mga humok nga sagbot.
Miulan og kusog, mibuhagay gikan sa mga bungtod
Misaka ang tubig. Mitaob.
Og silang duha nagpuli puli og patong
Daghan siyang nadawat og gihambin
Sa iyang dughan
Gakalayo ang ubos
Ug ang taas
Mikiblat-kiblat ang ilang mga mata
Og ang mga naniid nasina sa ilang gugma
Milabay ang mga oras
Og pagkahuman mipuli ang mga kabalaka
Og ang mga paghisgot kon unsa ang ilang
Sunod nga buhaton
Sakit sa dughan. Mga kahadlok.
Mga pagduda nga dili na sila magkita pag-usab
Ang mga kasakit unya damlag.
Sa kilid sa langob dunay mga bulak
Sa
Nangahulog, mibwagsa ang mga pako
Sa iyang mga puyus
Ako ra ang nakabantay
Og ako ra usab ang giganahan
Wala ka na manumbaling
Sa atong mga biniyaan nga tunob.
Nalipay ko.
No comments:
Post a Comment