ang paghay-ad ni Pamela

tungod sa kainit sa unod sa iyang kabatan-on
16 pa lang, nakaagi na si Pamela nianang
gitawag nila nga bunyag sa kinabuhi,
nga og siya pay pasultion,
morag gisisi sa gilit ang iyang singit
sa tungatunga sa iyang kaugalingon
mikurog ang tanan niyang unod
og nahapla siya sa kakapoy sa ilalom
sa habol.

didto siya nakakat-on unsaon pagtago sa kasakit,
ang pagkimkim sa dila sa kilid sa iyang alingagngag

ang dili pagsyagit sa ilalom sa lawas sa usa ka lalaki
ang arte sa pag-agulo aron malipay nga makadungog
ang mga yuta sa kalibotan

unsaon pagdawat ang mga kamot nga gikubalan pinaagi sa iyang duha ka mga totoy

unsaon niya pagpahaluna ang iyang mga tiil sa ibabaw sa usa ka humok kaayo nga alugnan

mihay-ad si Pamela sa usa ka katre nga nag-agik-ik sud sa usa ka kwarto nga girentahan sulod lamang sa usa ka oras

nahibaw-an niya ang pagtimpla sa sakit og kalami
og iya kining gitago sa iyang mga sinulat nga mga balak

aduna pa siya'y wala masulti didto
13 siya sa dihang ang kumagko sa usa ka lalaki
ang nagpaila kaniya kon kinsa ang gamhanan
sa dapit sa kaulag

gitago kini niya sa iyang mga balak,
nagdugo ang iyang dughan og ang lama niini mitapot sa iyang utok.
ang kagahapon nagpriso kaniya og dili kini makahukom nga siya himoong gawasnon

dili niya mawakli,dili niya basta mawilik nalang
wala siyay gisultihan gawas lamang kanako

gigakos niya ang hangin sa daplin sa nakabuka nga bintana sa usa ka gabii
nga walay nabilin sa ilang panimalay

naghubo siya nga mihay-ad atubangan sa bulan, gitabonan ang iyang nawong saiyang mga palad,
og nabasa ang ponda sa iyang mga luha

og ako nga iyang konsyensa, mibati og kalooy kaniya.