kay bilar man
tulog pa silang tanan sa dihang mimata
ko sa sayong kaadlawon
nagtikawtikaw sa kusina
nangita og tsa og bisan
usa lang ka pan
ako ang wala magpatonto
sa mga rebentador og sa mga lihi
sama anang mga linginlingin
wala ako motoo niana
kay kon unsa ang naa diha
mao lang gayod kana ang akong kuhaon
ang akong dawaton
kay kon unsa ang itunol sa mga umaabot
mao lang gayod kana ang mamahimong nakong gakson
gikan pa sa gamay pa ako
wala sugod nga mangita ako anang wala diha
maghatag lang og sakit sa akong dughan ang mga butang
nga wala kanako og dili nako makab-ot
sama sa mga bitoon nga haskang laayo sa akong mga kamot
wala ako sugod magdamgo nga mahawiran ko sila
wala ako sugod mangandoy nga mapak-an ang akong mga kamot og tiil
aron ako silang adtoon og hagkan
makahugno lang kana
sa akong mga abaga
ang akong naandan
mao lamang ang pagtan-aw og ang pagpakahilom og ang pagpaabot
wala kanako ang pagpamugos
sa pagpatubo sa mga humay sa pag-inat sa ilang mga dahon
sa pagpugos sa pagpabunga og pagpahinog sa mga bayabas didto sa bukid sus lamang sa hamubong panahon
ang akong naandan
mao lamang ang paglingkod sa daplin og paglantaw kon kanus-a
ako angay nga motindog og molakaw
nga kon ihatag akong dawaton
nga og kon balibaran akong balosan og pahiyom
usahay gani sa tinood lang
kong masugdan ko na ang paglakaw
dili na ako makahunahuna pagbalik
kay gusto ko nang biyaan sa hangtod
ang kamingaw nga naglutawlutaw kanunay
sa mga lugar nga akong gipuy-an
sukwahi ako og wala na akoy mahimo niana
salamat na lang sa tanan
kay ako dili ikaw og ikaw dili ako
gikalipay ko kana pag-ayo
No comments:
Post a Comment