ang walay mahimo

sahay makapangutana ko
nganong miari pa ako dinhi
sama sa imong pangutana
nganong ania ka dinhi

nagsulat ko sa akong mga hunahuna
gamit sa mga pulong
sa sinugdanan wiris wiris lang
kadtong mga unggoy, mga iring, mga buyog
alindanaw, mga alibangbang
dunay bulak nga gagmay kaayog puyos
dayon gipadak-an gikoloran pa gani
nahimong mga bulak nga sama
sa adlaw ka dagko

kay lagi walay laing mahimo
kay lagi gipul-an og duyanduyan diha sa punoan sa mangga
gakabayo sa sanga nga hapit na nga mohalok sa yuta

ambot ba
nganong nagwiriswiris ba ako
morag otomatik ang tanan
bisan gani walay bolpen og papel
bisan gani og dahon lang ang akong mahawiran
o unas ba sa saging

og sama sa mga naandan nga buhat
mogradwit ta, gikan sa pagwiriswiris mopanaw ka
paingon sa pagsulat og pipila ka mga pulong

sa kadugay sa panahon, nagsapawsapaw ang imong mga pulong
nga morag hapin sa bata, dayon nagkagubot sulod sa imong utok
nga morag mga sapatos nga nagpasad sa kilid sa imong katulganan
nanimahong lapok, nanimahong tiil, apan naandan na gihapon kini

hangtod sa nagsugod ka og hapnig og hapsay sa imong mga galay
diha sa usa ka tin-aw kaayo nga papel diha sa puti kaayo nga lamesa
nagsige ka og patik sa mga larawan nga imong natagboan
didto sa imong mga kaagi

dunay usa ka babaye nga dunay korona nga dahon sa iyang ulo
milabay, gikataw-an man gani sa mga palahubog kay mora kini siyag
nawad-an sa maayong pangisip

buang-buang, rayna sa mala, mipaso-paso sa imong mga katuigan
nagladlad sa iyang lapad og taas kaayo nga kapa nga morag hangin sa kadagatan
miduol kanimo, misayaw, mikidhat, nagpaubos ka lamang,
wala kay gisulti, gisabot mo lamang ang iyang mga lihok
isip lumalabay lamang nga pwede ra dayong iwakli og hikalimtan

naghubo ang maong babaye, gikuha ang iyang korona og gipatong sa imong ulo
iya kang gisangpit: mangbabalak.

nakasabot ka, misalom ka sa ilalom sa dagat
mitago ka sa pusod kuyog kaniya.