ang kamatooran

mihangad ka man god
tan-awa napandol ka na hinoon
nabun-og ang imong mga kumagko
og nasamdan ang imong kasingkasing
sa paghandom anang mga gilak
sa mga bitoon

awata ko
wala ako mihangad anang mga hinog nga mga bulan
og bitoon
sa ilang mga langit
wala nako gihandom ang mga hinog
nga bayabas
nianang mga taas nga sanga nga lisod
na nakong kab-oton

midungo ko
mitan-aw ako sa nataran sa yuta
sa hapnig sa mga sagbot

gipabati ko sila sa akong mga hinay nga tunob
sa gilok diha sa akong mga lapalapa
mitutok ako sa ubos sa ilang mga lawas
sa usa ka darohan nga andam
na nga tamnan sa mga lugas
sa mga liso
nga angayan na gayod nga ipugas
tagbo sa ulan
nga umaabot

ingnon ta ka
ang kaanindot og kalami sa katooran
atua ra baya didto
sa ubos dili sa taas
sa tunga dili baya sa kilid

ayaw og pangita anang bulawan sa panganod
kay mawala ka sa pasikotsikot sa mga gapnod

tan-aw sa ubos
dili puti dili luspad
pula nga antulanga
itom nga buhok sa gatinga
sa kahumot sa kagabhion