pagkaon og mga balak

ang tinta milanab sa kilid sa akong baba
wala na koy lain pang kalipay
dugay na nga balak ang akong kinaon kanunay

dili makatoo ang librarian sa iyang nakita
subo ang iyang mga mata
ang iyang mga kamot naa's sud sa iyang sanina kon molakaw siya

nawagtang ang mga balak
ang kahayag midulom
ang mga iro nga atua sa silong nga hagdan nanaka

ang ilang mga kalimutaw miligid
ang ilang bulaw nga mga tiil nasunog morag kasagbotan
nagbundak-bundak sa iyang tiil ang librarian og miiyak

wala siya kasabot
sa dihang miluhod ko og mitilap sa iyang mga kamot
misyagit siya

bag-o kong tawo
mibanghag ko og mipaghot
nagdula-dula ko sa himaya didto sa suok diin daghang libro.
====================================================================================

Eating Poetry
by Mark Strand

Ink runs from the corners of my mouth.
There is no happiness like mine.
I have been eating poetry.

The librarian does not believe what she sees.
Her eyes are sad
and she walks with her hands in her dress.

The poems are gone.
The light is dim.
The dogs are on the basement stairs and coming up.

Their eyeballs roll,
their blond legs burn like brush.
The poor librarian begins to stamp her feet and weep.

She does not understand.
When I get on my knees and lick her hand,
she screams.

I am a new man.
I snarl at her and bark.
I romp with joy in the bookish dark.