kon mahadlok ka sa kabugnaw

kon mahadlok ka sa kabugnaw ayaw og tuga-tuga og sulti sa tinood.
kon nasayod ka lang nga ang tinood og ang iyang mga balaod nagmando nga ikaw, oo, ikaw, maghubo,
kanang wala ka nay bisag usa na lang ka bahag sa imong atubangan.

Ilabay ang kalo. dili pwede ang medyas. Tangtangon ang sunglass. Gision mo ang ang imong mga sapot.
Ang tanan tanan gayod.

Dili pwede ang dahon nga itabon sa imong kinabuhi.
Sa kalibotan sa kamatooran ang tanan maghubo
sama sa mga langgam, mga lamigas, mga bebe og mga pato,
mga isda og mga ulod.

Tan-awa ra god, anaa bay ulod nga naka- leotards?
O hulmigas nga naka-boots?
O mga langgam nga nakawinter coat
sa inyong hawanan sa panahon sa tingtagak sa mga snow?

Sakto ang imong tubag. Wala. Wala.

Gusto nimo ang kamatooran kay nanghambog
ka nga mao lamang kini ang tinood nga kagawasan.
Dili ka anang kinabuhi sa usa ka palanggana nga bakak.

Hunahunaa ang kabugnaw
ang pag-antos nimo sa pagkurog nga walay kataposan,
kon ikaw gihubuan sa tanan,
tungod og alang anang imong paghigugma sa kamatouran.

Oo, anaa ang kagawasan. Apan unsaon ko man kana?
Dili ko kana makaon. Dili ako mabuhi niana.
Masayod ka puhon nga ang kagawasan,
og sa ngalan niini, daghang gihaya sa among kabukiran.
Daghang komo ang giputol sa sundang,
daghang mga dughan ang gibuslotan sa mga bala sa pusil
tungod sa kagawasan.

Ilang giingon nga higugmaon gayod ang kamatooran og kagawasan. higala,palihog sulayi.
Sultihi unya ko, sa imong panahon, kon wala ka ba gisakit nila.

saksak sinagol ang kinabuhi. Mas nindot ang akong mga sapot.
Angayan ako sa akong kalo. Aduna akoy tiyan nga akong gibaksan.
Og ang akong kamot anaay mga singsing.

wala nako gipangandoy nga sa akong kinabuhi karon,
ako hubuan og dayon inyong kataw-an.
wala na nako gipangandoy ang mga pako
sa mga agila. og mga asul nga tikarol
og mga abtik nga mga manatad
didto sa bukid nga bulawan.

sakto na ang akong pagkaako. ang akong kamot
nga mokalot sa katol sa akong likod og ang mga
tudlo og mga kuko niini. ang akong tiil nga molakat sa akong
hamubo nga panahon dinhing lugara.
ang akong kasingkasing nga nagpunsisok nianang dugo
nga nahigugma
kuyog ang akong
hunahuna nga wala makiglalis kon unsa ang angay buhaton
o asa ako paingon o kanus-a ako mapahulay og magbudlay


kulang na ang panahon sa kainit atong mga pagpahiyom
kay pagka-ugma moulan na, og ang atong mga
humay wala pa mangauga, ang atong mga bulingon
wala pa gani malabhi, ang atong mga lubi wala pa mabuak,
ang atong mga binhi wala pa mabasa og manubo

usa ka dangaw lang ang atong panahon saihap sa mga
balaanon, dili angayan nga atong usik-usikan
usa ka dangaw na lang ang atong malakaw og ugma
matapos na ang tanan
basin unya og lumsan kita sa mga balod sa pagbasol
sa dagat sa kahingawa og kahiubos

paglipay! ayaw na pakigbisog.
pahiyom ayaw na pagmug-ot.
katawa ayaw na anang kasubo.
mag-inom ta sa usa ka higayon, dili ta magpatay.

magsadya ta sama sa mga langgam, dili ta maglinubaay.
dili ta mananom anang mga kagingking
magpatubo
og mga tunok sa atong mga bagtak og bukton,
atong ipatubo ang mga pako sa kalipay sa atong mga ilok
og lapa-lapa, manglupad kita sa igong kalipay

atong adtoon ang mga kamot sa mga panganod
nga naghambin nianang mga pungpong sa himaya.