Saturday, September 20, 2008

kalimti ang tanan kay lumalabay lamang


Kalimti ang kasuko. Kalimti ang kahiubos.

Kalimti ang kasakit nga imong nadawat.

Kalimti ang kasakit nga imong nahatag.

Mobuhagay ang mga ulan sa tubig

Magsigi kini ug gukod sa mga suba

Paingon sa dagat ug hangtod mahuman

Ang ginukdanay. Kalimtan na dayon ang tanan.

Usahay madungog mo ang awit gikan sa layong bungtod.

Ganahan ka maminaw, apan dili kaayo klaro.

Dili ka kasabot. Kinsa ba kanang miawit?

Kang kinsa ba kanang tingog?

Moabot ang mga bata, magpaila nga sila

Imong mga apo sa tuhod

Hawiran nila ang imong kamot nga

Natikig sa baga nga kubal ug daghan nga konot.

Magpabilin sa imong panumduman ang mga ngalan sa dagkong suba.

Pagkangilngig sa ilang kadako. Apan wa ka mahadlok.

Nagsigi ug dagan, dagan, dagan, hangtod ang tanan malimtan.

Makita mo ang mga bukid. Lahi na sila. Nangausob ang ilang dagway.

Motindog ka sa lapyahan. Wala ka nay mailhan sa iyang mga tunob.

Kalimti ang tanan. Ang tanan lumalabay lamang.

Ang mga amang atubang sa laing mga amang. Magpahiyom, mangidhat.

No comments: