Sayod ko nga nag-inusara ka sa imong
Balay nga haskang dakoa
Ang imong gibuhat matag adlaw ug gabii
Mao lamang ang pagpanirado sa iyang pulo ka pultahan
Kon adunay maguba nga kandado
Dili masipyat ang pagpuli sa mas dako pa nga kandado
Daghan ang naghangyo kanimo nga mangabre
Bisan ug usa na lang sa dose nimo ka mga bintana
Apan mibalibad ka sa daghan kaayo nga rason
Sa bisan unsa na lang nga pagpakaaron-ingnon
Kay kuno ang hangin dinhing lugara nagdala ug sakit
Kay kuno ang mga tawo dinhi mga kawatan
Gipahabog nimo ang labat sa imong nataran
Gipabutangan ug daghang puthaw ug alambre
Nagbuhi ka ug mga iro nga mousig kon dunay mosuway
Pagsulod sa imong panimalay, imong gustong ipapatay
Karon dia ako sa halayong lugar nagpalayo kanimo
Nangutana ka kon nganong magul-anon ka kanunay
Nganong mora ka ug buang nga nagpunay ug panirado
Nganong nagsigig dugo ang imong kasingkasing
Nganong dili ka makatulog nganong sige kang mahadlok
Nganong mora ka ug siging gigukod ug irong buang
Unsa bay imong gusto nga tubag? Gusto mo bang paminawon
Ang tinood, ang tanang tinood, ug tinood lamang?
Hala hural una kanako. Mosabat ka kanako. Hala sabat na.
“Dili ako tawo. Dili ako ginoo. Dili ako anghel. Patay na ako.
Wala ako mangilabot sa katawhan. Wala ako miapil sa kalibotan.
Ang akong dakong balay gihimo kong lubnganan.
Pagkamakalooy ko. Pagkawalaybili sa akong kinabuhi.
Ayaw ninyo akog awata. Dalhi ninyo ako ug kandila.
Pangadye-i ninyo ako. Pagpamisa kamo kanako.
Panovenahi ninyo ako. Kay ako patay na. Dugay na.”
No comments:
Post a Comment