dugay ko nang gitaktak ang mga abog
sa akong mga tsinelas
sa kilid sa imong pultahan
dugay ko nang gibiyaan
ang dalan sa kasakit
nga imong gipaagian kanako
dugay nang panahon
og wala na ako'y laraw
nga balikan ka pa
og ang tanan
hagbay ko rang gipapas
sa akong panumduman
ang akong kapakyasan
nakat-onan ko na ang sayaw sa kawayan
misurop na sa akong dughan ang awit sa kalibonan
kon akong sutaon mas nindot
mas maanyag baya ang kasagbotan
kaysa mga kabulakan
og mga kakahoyan
nga sigi nimong gipul-ungan
No comments:
Post a Comment