ang pagpananom

naandan ko na ang pagpananom sa bisag unsa.
Sama sa liso sa nangka gikan sa akong baba nga akong giluwa
diha sa mga suok suok nga kasagbotan
sama sa mga liso sa santol nga lami kaayong tunlon
sa akong tilaok human og tam-os sa mga unod niini
akong gikalibang didto sa dapit sa kakugnan
sama sa mga lahing nga lubi nga akong gilubong didto
sa kilid sa bungtod
sama sa mga liso sa hinog kaayong bayabas
nga giluwa sa mga kalanggaman didto sa lasang

wala na nako damha nga sa pipila ka panahon nga nanglabay
sama sa pagpanghulog sa mga dahon
didto sa mga sapa sa kamingaw
mitubo ang mga dagkong kahoy

sa nangka nga namunga og mga pungpong
sa dagkong mga nangka
sa mga santol nga nagsampiray sa kadaghan sa iyang mga bunga
diin ang iyang mga sanga dili na gani makadaog sa kabug-at
sa mga bayabas nga walay namupo
og ang mga hinog nga bunga
nangalata na hinoon diha sa iyang silong sa iyang tiilan

sa mga lubi nga nagtugsoy sa kilid sa bungtod
nga karon gisakasakaan sa mga bata nga ganahan
mokaon sa mga butong

ako nga natigulang na imong gipangutana
kon kinsa ang nananom niining tanang mga kahoy
aron unta tagaan usab sa ilang mga bunga

wala ako miingon nga ako
igo na nga sa sulod sa akong dughan
atua didto ang mga nanago nga gamot sa himaya

ang kalipay nga dili nako ikasalo kanimo
igo na kini nga dalhon ko sa akong pagpanaw
didto sa laing dapit nga dili pa nimo adtoon

mao kana ang akong gustong ibilin kaninyo
ang dili pagpasigarbo sa mga mga maayong binuhatan
kay ang Diyos lang ang angayng masayod kabahin niini.