Sunday, January 25, 2009
kon moabot na ang panahon nga ako tigulang na
kon ako moabot na sa panahon sa akong katigulangon,
diin dili na kaayo humot kanako ang atong kaminyoon
sama sa kahumot sa usa ka mamon,
og kon ako dili na kaayo makatindog sa akong mga tiil,
sama sa pagtindog sa usa ka sundalo diha sa usa ka gubat, kanang dili na ako makadagan sama sa hangin,
og ako mora na lang og gamot sa talisay
nga naa naglibotlibot sa iyang punoan
tiglom sa ilalom sa yuta,
kon ang akong zipper malimtan ko gani og sirado,
og ang akong sekretarya magkabuang og senyas
sa akong nakalimtan,
og kon ang akong sapatos mismo maihian ko
samtang nangihi ako sa kilid sa akong sakyanan
sa daplin sa dalan pauli sa atong balay,
kon aduna nay nanimahong agup-op sud sa akong brief,
og makapangutana ka ngano
nga sakto man kini sa laba og plantsa,
kon ako dili na makahibalo kon asa ang mga motel
nga dili matultulan sa usa ka asawa,
og kon ako, dili na kamaong mopalit anang ladies drink
alang kanila,
kon ako dili na makalingi anang mga puti kaayong paa
nga nanglabay samtang nagpaabot
ako sa resulta sa akong blood chem
didto sa Chong Hua,
taas ang bad cholesterol
og blood sugar,
naglumba og pataas ang
Uric Acid og Tryglyceride
og ikaw nagkabuang na og usob-usob
sa imong menu sa atong pamahaw og panihapon,
og kon ako makalimot na kon asa nako nabutang
ang akong antipara og ang akong pitaka,
sa karsones ba og sa sud sa kotse,
palihug,
balikon ko,
palihog ayaw na ako sudyai
sa akong mga pagbudhi kanimo,
ayaw na iyagyag pa ang akong mga bakak
nga morag mga tanga nga mamaak unya kanako,
ipakita kanako ang imong talagsaong kaaghop
ang imong lalom kaayong pagsabot
nga mas lalom pa sa gilunoran
adtong kinadak-ang barko sa kalibotan,
(di ba nanan-aw ta atong Titanic?)
pasayloa ako,
og dawata ako karon sa akong pagkaako
kay ako mas nagkinahanglan kaayo sa imong gugma
og pag-amoma
ako mokumpisal kanimo
ikaw og ikaw lang ang akong tinood nga gihigugma
ikaw og ikaw lang ang naa sa sud sa akong kasingkasing
og ikaw og ikaw lang ang akong
dalhon hangtod sa akong lubnganan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
honest and sweet...
Post a Comment