Sunday, January 25, 2009

kon moabot na ang panahon nga ako tigulang na


kon ako moabot na sa panahon sa akong katigulangon,
diin dili na kaayo humot kanako
ang atong kaminyoon
sama sa kahumot
sa usa ka mamon,
og kon ako dili na
kaayo makatindog sa akong mga tiil,
sama sa pagtindog sa usa ka sundalo diha sa usa ka gubat, kanang dili na ako makadagan sama sa hangin,
og ako mora
na lang og gamot sa talisay
nga naa
naglibotlibot sa iyang punoan
tiglom sa
ilalom sa yuta,

kon ang akong zipper malimtan
ko gani og sirado,
og ang akong sekretarya
magkabuang og senyas
sa akong nakalimtan,

og kon ang akong sapatos mismo maihian ko
samtang nangihi ako sa kilid sa
akong sakyanan
sa daplin sa dalan pauli
sa atong balay,

kon aduna nay nanimahong agup-op
sud sa akong brief,
og makapangutana ka
ngano
nga sakto man kini sa laba og plantsa,


kon ako dili na makahibalo kon asa ang mga motel
nga dili matultulan sa usa ka asawa,

og kon ako, dili na kamaong mopalit anang ladies drink
alang kanila,

kon ako dili na
makalingi anang mga puti kaayong paa
nga
nanglabay samtang nagpaabot
ako
sa resulta sa akong blood chem
didto sa
Chong Hua,
taas ang bad cholesterol
og blood sugar,

naglumba og pataas ang
Uric Acid og Tryglyceride

og ikaw nagkabuang
na og usob-usob
sa imong menu sa atong pamahaw
og panihapon,

og kon ako makalimot na kon
asa nako nabutang
ang akong antipara og ang
akong pitaka,
sa karsones ba og sa sud sa
kotse,

palihug,
balikon ko,
palihog
ayaw na ako sudyai
sa akong mga pagbudhi
kanimo,
ayaw na iyagyag pa ang akong mga
bakak
nga morag mga tanga nga mamaak
unya kanako,

ipakita kanako ang imong talagsaong kaaghop
ang imong lalom kaayong pagsabot
nga mas
lalom pa sa gilunoran
adtong kinadak-ang barko
sa kalibotan,

(di ba nanan-aw ta atong Titanic?)


pasayloa ako,
og dawata ako karon
sa akong pagkaako
kay ako mas nagkinahanglan kaayo sa
imong gugma
og pag-amoma

ako mokumpisal kanimo
ikaw og ikaw lang ang akong tinood nga gihigugma

ikaw og ikaw lang ang naa sa sud sa akong kasingkasing
og ikaw og ikaw lang ang akong
dalhon hangtod sa akong lubnganan.

1 comment:

Balitaw said...

honest and sweet...