sa atong panagbulag

kataposang pagkita natong duha sa waterfront
sa pag-abot na sa gutlo sa imong pagikan
akong gihawiran ang imong kamot, dugay.

Gisulayan nako og tan-aw ang imong mga mata.
Naglikaylikay morag usa ka tulo sa mantika
nga gipatong sa usa ka baso nga tubig.

Mikuha kag Marlboro
akong gidagkotan,
og miginhawa ka og lalom
og dayon pabolhot og aso
sa tunga sa hangin nga
walay tingogtingog,
imong gipagawas
ang naa sa sulod sa imong dughan

og miginhawa ka og mas lalom pa kaysa ganiha
morag tawo nga modagan apan
nanukad lang una sa iyang mga tiil
diha sa uga kaayo nga bonbon.

Miginhawa sab kog lalom apan
ako nang gihinayhinayan og kuha ang akong kamot
og akong gibutang sulod sa akong bulsa.
wala na nako hapohapa ang imong abaga
nga morag nahulog didto sa carpet.

Gisuot nimo ang imong baga kaayo nga sunglass
og dayon og sutoy sulod sa airport.
Wala ka na molingi balik kanako.
Sayod ko anang imong gibuhat.

Misulod ka sa usa ka lawak nga ngitngit.
Nagtoo ka nga ikaw na lang ang makakita didto.
Nagtoo ka nga ikaw na lang usa
ang gisakit sa gugma nga dili angayan
nga manubo sa atong mga dughan.

Nagtoo ka nga ikaw lang ang nagpatulo og mga luha.
Mas sakit baya ang mga luhang nag-ung-ong sa akong kalimutaw.
Morag mga dagom nga nagtaop nga wala maukal.
Morag mga punyal sa akong kasingkasing
nga hangtod karon wala pa gayod mangatangtang.

Daghang mantsa sa akong mga luha
ang akong mga palad.
Wala kini nimo nakita kay nagdali ka
og dagan paingon sa atong mga kagahapon.
Habog na kaayo ang eroplano nga imong gisakyan
paingon sa gawas.

Og ako ania, usa na lamang ka
sulom sa silong sa imong mga panganod.