Sunday, November 2, 2008


Dunay daghang rason nga mamalhin kita og pinoy-anan

Kon kinsa kadtong wala na diha
Sa kilid sa pultahan
O sa tunga sa kalsada

Kon imong pangitaon
Kinsa ang wala didto
Segurado ako
Nga ako na kana.

Tungod kay aduna ako’y
Pamatasan nga
Permanenting gabalhin-balhin.

Karon ania pa ako sa imong
Kiliran
Sa gamay mong lingi didto kaniya
Ako
Wala na.

Diri, didto, diha, mao kana ako.
Kanunay ang akong
Pagkawala og
Pagkaninagpo
Morag hangin. Imo usahay akong
Hanggabon
Imo ako usahay nga ipanghatsing
Gani imo usahay
Akong ihagok kon ikaw mahubog
Na sa pila ka baso
Nga kamingaw nga imong
Giinom sud sa
Hamubong panahon nga kita
naghinangpanay

Daghan ako’g rason ngano nga ako
Mosibog og usahay
Moatras og usahay gani motago
Aron lang pagbakho

Gusto nimo ako nga dakpon
Pinaagi sa paggakos kanako
Apan tubig
Ang akong lawas kon imo
Akong higugmaon

Sama kanimo aduna akoy gipangita.
Ikaw, ako. Ako, ikaw.
Nakalimtan ko na siya.

No comments: