kon ang mga bitoon abog na lamang sa ginabsan
sa kahoy sa imong panglantaw
kon ang bulan ostiya na lang sa simbahan nga kanunay
nimong gitulon sa matag adlaw
kon ang mga panganod mora na lang og aso sa sigarilyo
nga kanunay mong gipabulhot matag oras
nga ikaw gilaayan
(mora kag pugon sa sikat nga litsonan og baboy
nga walay hunong ang pagtuyoktuyok
sa dakong bagahan)
kon ang mga meta4s nawala na kon ang imong
pagtaak sa sapa diha na lamang sa mabaw nga lam-aw
kon ikaw maligo unya maghubo apang dili na kamaong moawit
ang imong mga ngabil
kon ikaw wala na makakita sa buwak sa antulanga diha sa
tungatunga sa imong dughan
kon dili mo na mabati ang mga init nga kamot sa mga bato
nga gipidpiran sa imong bilahan
kon ikaw dili na kamaong mobalak bisan pa sa kaanindot sa imong palibot
bisan pa sa kainit sa mga hapohap sa mga tudlo sa adlaw diha sa imong hamis nga paa
sangpita lang ang akong ngalan diha sud sa imong mga damgo
kay andam ako nga magtudlo kanimo
ako ang init nga ginhawa sa kahilom nga mosulod sa imong ngabil
makigdula una sa imong dila og mobadnod sa imong mala nga tilaok
mosalom ako sa dagat sa imong dughan
magpuyo ako sa gingharian sa imong kasingkasing
og kon matagbaw ka na kanako og kon moingon ka nga nasabtan mo na ang
kamatooran sa balak, og kon moingon ka na nga ang imong mga balak
sama sa mga aninipot nga naghabol sa mga kahoy niining atong kagabhion
nan, mawala sab ako, sa kalit lamang, sama sa usa ka lami kaayo nimo nga damgo.
inig mata mo sa buntag, hayahay ang pamati sa imong kaunoran,
ang awit sa imong kalag imong maalimongawan,
og dili mo na ako mahinumdoman,
bisag asa, bisag kanus-a.
No comments:
Post a Comment