Tuesday, January 27, 2015

mahibaw-an ang imong pag-abot sa pag-aw-aw
sa lima ka iro,
kaganiha baya nag-uwang sila
nga mora bag dunay engkanto dapit sa
dakong punoan sa nangka
apan wa ko mahadlok kay nindot ang mga
bitoon sa langit unya
giganahan kos kabugnaw sa hangin
unya ang bulan
usa ka gamayng sakayan

sa dihang miabot ka sa pag-abri mo sa pultahan
miagak-ak ang gitay-an na nga trangka
unya ang imong mga tunob morag mga sapatos
nga nagkagubot kon kinsa ang pamation

ang imong unang gihisgotan mao ang gihimong
suliran ni totie kabahin sa anak nyang kamagwangan
nga hangtod karon adoy-daoy lang gihapon bisan pag
miundang na siya sa iyang trabaho didto sa lungsod
unya ang iyang bana nga nagpangga kaayo niini
maoy nahasngan kay agi sa depresyon
nabuang

apan ingon ka, bilib ka ni tottie, lig-on lang gihapon kini
nga babaye, unya imong gibalik paglitok ang mga pulong:
mas lig-on gayod ang mga babaye kaysa lalaki

di ka na maambat. wa na koy itubag. ang akong panimalos
sa imong pagkamenos kanako mao na lamang ang
pagsulat.

gusto nakong isulat puhon ang dili gayod nimo masabtan

No comments: