milabay ta sa mga batong
bungtod nga
opaw, sa sakayan nga
walay layag
wala nato damha ang
kusog nga ulan
pagkadagko sa lusok
nga nangahulog
sa aping sa dagat
apan mas dagko ang
sa imo
wa na ko mahikurat kabahin
anang mga mais
nga luha sa langit nga
gitisok sa
lapad nga dughan sa dagat
ang akong nahihumduman
mao lamang nga
init kaayo ang tambutso sa
baroto og duro nakong
hawid sa katig
No comments:
Post a Comment