ang pagwiris-wiris

angayan nga mangita ang mga sanga sa iyang mga dahon
og ang mga dahon mangita sa mga bulak karon og mga bunga ugma

ang atong panglantaw tul-id sama sa usa ka agianan sa kapatagan
wala kanato ang mga katarongan nga lingin,
kadtong maglisod tag pangita kon asa ang sinugdan
og asa ang kataposan,

kay mao gayod kana ang atong naandan,
ang kini ang kadto,
nga og kon kini kini nan mao sab kana.

Mao kana ang dagan sa mga kaugatan sa atong utok,
apan naguba na ang mga pader,
og natangtang na baya ang mga hikot
og naanod na ang tanan
og nagkatuagsa na ang nagtapot
diha sa atong panumduman.

Ang kadto kanhiay dili diay kana
og ang kini nga kini lahi ra gayod diay sa tinood.
Pangagho. Ginhawa og lalom.

Dili na masabtan ang mat-an nga dagom
kon unsa ba ang tanod kaniya.
Kon unsa ba ang katuyoan sa mga pulong og mga pagbati.

Wiris-wiris. Usik-usik. Wilik-wilik. Mao kana ang tinood.
Tiradoron ang hangin.
Sayod kita nga walay langgam sa sanga sa kawanangan.

Apan ania nagsugod na usab ako sa akong gustong taposon. Labay sa bangkaw. Hawid sa punyal. Hait. Talinis.
Nagkadugo na ang akong palad.

Wiris-wiris. Tan-awa ang gubot og ayaw na pangutana og ngano. Ayaw na pagsulay sa paghapnig sa mga lum-it.
Sakto na ang paghunong og pagtutok.
Nindot na kana alang kanako.

Sa akong pag-inosara
ang akong ikatambag kanimo
nga nag-inosara usab sama kanako
mao lamang gayod ang pagtan-aw
og dayon og hawa.