ug dayog lupad nga dili na mananghid

sa matag adlaw
gihinay hinay ko ug taod ang
akong mga balahibo

giabonohan ko ang
mga tuig
aron mahingpit ang
akong mga pako

andam na ang akong
paglupad
bisag wa pa ko kahibalo
kon asa ako
mopaingon

ang hunghong sa akong
kasingkasing
mao ang kaanindot sa
usa ka halayong
lugar

wala ako'y nailhan didto
apan sayod ako nga kini
nga gayod ang akong
gidamgo sa matag gabii
nga ikaw natulog
sa akong kiliran

usa na lang ang akong
gipaabot nga mahitabo
kon imong hikapon ang
akong ulat unya mahinumduman
ko na unya ang
kasakit sa karaang samad niini

nan, daghang salamat
kay ako mobukhad na sa akong
pako
ug dayog lupad nga dili
na mananghid