ang akong nakit-an, sakit palandungon
nga si tatay sa dihang nahimong limtanon
gisikaran si nanay nga milabay sa iyang
tugkaran ug duro niyang katawa unya si
nanay nasukamod ug wa kabangon ug
nagdangoyngoy ug iyak,
sayop ang akong pagsugod sa paglantaw
kon unsa ang kaminyoon, wa ko unta sudla
kining maong pultahan, apan lagi, kay mingaw
na man kaayo ang lawak, unya makatuok na
man sa liog ang maong pag-inosara, migawas
ko sa lawak ug nagpakita sa akong pahiyom sa
adlaw, nga midayeg sa akong kaisog, ug unya
nakit-an mo ako, ug kita nanayaw,
sa atong kaugalingong musika sa kasubo ug sa
kamingaw, sa edad nga lapos na sa usa ka eskinita
nga gipuy-an sa mga walay paglaom, gaduda na
akong daan, apan kamaong motago ang akong
panagway, ug busa
mipadayon kita sa panaw, mibagting ang kampana
miulan ug bugas, gibuak ang baso, ug midalagan
ang kabayo, ug misabsab sa kasagbotan, ug
nangahulog ang mga dahon sa panahon,
apan, ang aso aso gayod, nga bisan ug unsaon mo
ug panira sa mga bintana, ug palong sa mga kalayo,
mogawas kini gihapon sa dapogan ug magsiging
panugilon didto sa taboan, sa plaza, sa mga estasyonan
sa bus, sa daplin sa kalsada,
ug nabungog ang atong mga dalunggan, ug giangkon
nato ang atong mga kasal-anan, aron lang unta kita
mapasaylo ug masalbar ang mga pasahero ning
malunod ta nga barko,
taas nga sugilanon, nga gusto usa nakong putlon,
samtang ikaw, nanambo sa bintana, nagpaabot sa
bulan, wala ang kahayag, ug gisapat ka, misulod sa
imong lawak, midagkot sa kandila, miluhod, mihirit
sa rosaryohan, ug gisulayan nimong kaon ang imong
dila, nga nagdugo, nga mimantsa sa imong gisuot,
apan wa na nimo maambat, tungod kay mas sakit
ang samad sa imong kasingkasing, ug
ako, naglingkod sa hagdanan, ning tungang gabii,
mihangad sa langit, misulay ug panarap ug mga bitoon
sa pukot sa akong nga panaghap,
wala, wala gayod bisag usa ka bitoon ang langit
karon, unya sakto ka, ang kahayag wala usab, kay
ang mga dag-om sa bagang mga panganod nga itom
ning tungang kagabhion, mitabon man sa bulan,
nga morag nasayod sa tinood tang kahimtang.
nga si tatay sa dihang nahimong limtanon
gisikaran si nanay nga milabay sa iyang
tugkaran ug duro niyang katawa unya si
nanay nasukamod ug wa kabangon ug
nagdangoyngoy ug iyak,
sayop ang akong pagsugod sa paglantaw
kon unsa ang kaminyoon, wa ko unta sudla
kining maong pultahan, apan lagi, kay mingaw
na man kaayo ang lawak, unya makatuok na
man sa liog ang maong pag-inosara, migawas
ko sa lawak ug nagpakita sa akong pahiyom sa
adlaw, nga midayeg sa akong kaisog, ug unya
nakit-an mo ako, ug kita nanayaw,
sa atong kaugalingong musika sa kasubo ug sa
kamingaw, sa edad nga lapos na sa usa ka eskinita
nga gipuy-an sa mga walay paglaom, gaduda na
akong daan, apan kamaong motago ang akong
panagway, ug busa
mipadayon kita sa panaw, mibagting ang kampana
miulan ug bugas, gibuak ang baso, ug midalagan
ang kabayo, ug misabsab sa kasagbotan, ug
nangahulog ang mga dahon sa panahon,
apan, ang aso aso gayod, nga bisan ug unsaon mo
ug panira sa mga bintana, ug palong sa mga kalayo,
mogawas kini gihapon sa dapogan ug magsiging
panugilon didto sa taboan, sa plaza, sa mga estasyonan
sa bus, sa daplin sa kalsada,
ug nabungog ang atong mga dalunggan, ug giangkon
nato ang atong mga kasal-anan, aron lang unta kita
mapasaylo ug masalbar ang mga pasahero ning
malunod ta nga barko,
taas nga sugilanon, nga gusto usa nakong putlon,
samtang ikaw, nanambo sa bintana, nagpaabot sa
bulan, wala ang kahayag, ug gisapat ka, misulod sa
imong lawak, midagkot sa kandila, miluhod, mihirit
sa rosaryohan, ug gisulayan nimong kaon ang imong
dila, nga nagdugo, nga mimantsa sa imong gisuot,
apan wa na nimo maambat, tungod kay mas sakit
ang samad sa imong kasingkasing, ug
ako, naglingkod sa hagdanan, ning tungang gabii,
mihangad sa langit, misulay ug panarap ug mga bitoon
sa pukot sa akong nga panaghap,
wala, wala gayod bisag usa ka bitoon ang langit
karon, unya sakto ka, ang kahayag wala usab, kay
ang mga dag-om sa bagang mga panganod nga itom
ning tungang kagabhion, mitabon man sa bulan,
nga morag nasayod sa tinood tang kahimtang.
No comments:
Post a Comment