sa daghang mga nangahagbong

gisulat ko kini dinhi
aron dili ninyo mabasa
kamong mga nangahagba
milagapak og
sayod ko nga nasakitan pag-ayo

dili ako magsulti kaninyo kon unsa ang kasakit sa maong panghitabo
ang pagkalaglag og pagkahulog
ang tingog sa hagbong mao mismo ang magsulti kaninyo og magsudya
kon asa kamo nagkulang og kon unsa ba kaha ang inyong mga sala

dili kamo moangkon nga kamo kaniadto nagtinapulan
kasabot ako niana
makita ang mga larawan sa inyong kagahapon
tin-aw pa ang mga sapa og ang mga adlaw andam nga mohatag sa lamdag

kadtong nangatawa kamo samtang nagtungab sa mga ilimnon
kadtong ang inyong mga kamot naghapuhap sa nanagko ninyong mga tiyan
kadtong mga tinidor nga walay pahulay og tugsok sa mga sumsuman
nahuman na kadto

karon mao ang pag-iyak diha sa pag-inosara
karon ang paglabay sa mga pangutana kon unsa ang sunod nga buhaton
manirado ka sa imong lawak og ang imong amahan manago sa pusil og kutsilyo
ang imong inahan manglabay sa mga hilo
gibati usab silag kahadlok

mao karon ang pag-awit sa kamingaw sa disyerto mo nga dughan
mao karon ang pagpangita sa usa ka bitin sa tambal nga panit sa kahoy og sa mga dahon
samdan ang dughan

molalom ang dagat og moginhawa ka panalagsa
buhi ka gihapon og andam nga moatubang ning tanan
sa tinood lang walay mabasol niini
kay sagad kining mahitabo og daghan ang moagi niini
gani mao kini ang tinood nga agianan
paingon sa ganghaan sa kalamposan

pailob lang, dili pa ulahi ang tanan
ang dagat mohunas motaob
ang adlaw mosalop og mosubang
ang tawo mapandol og motindog usab pagbalik
dili moatras, dili maparog
haliging lig-on lang gayod gahapon
sama kaninyo
mga higala ko.