sa silong sa dakong kahoy
morag kalayo ang mga buwak
nanglingkod tang duha
ikaw tupad kanako
gihawiran ko ang imong kamot
gibayaw ko sa langit
sa unahan pagkatin-aw sa lanaw
nanamin pa man gani ang mga panganod
pagkalunhaw og pagkabugnaw sa panahon
sa dihang gisulti ko kanimo
ang tinood kong gibati
sayang lang
wala miduyog kanato ang mga higayon
og ang mga panghitabo
nagsamad kanato
adunay dakong dagat sa atong mga isla
wala'y sakayan
ang naglabaylabay mao lamang ang hangin
og mga kanaway
gisampungan mo na ang imong mga dunggan
samtang mibalak ko sa kawanangan
ang namati kanako
mao na lamang ang bulan
gihawiran ko ang akong kamot
gidap-ig ko ang gamayng kainit sa akong dughan
dinhing lugara nga akong balikan
buhi pa gihapon ang dakong kahoy
nagkalayo pa gihapon ang iyang mga bulak
tin-aw pa gihapon ang lanaw
og nanamin pa gihapon ang mga panganod
No comments:
Post a Comment