kusog ang ulan
himamaton ko na usab
ang mga dili ko
na madungog

ganahan ko nga
mawala pag-usab sa
tungatunga sa
kasikas
sa atop nga gidagandaganan
sa mga lusok sa ulan
kuyog kini sa sayaw
sa nanghagit  nga
hangin

miabot na ang orkestra
sa tubig ug hangin
ako ang namati
milantaw sa mga panganod
nga nagpakahilom lamang
sa mga dahon sa kahoy
nga nangahulog
paingon sa yuta aron 
dakpon na usab kini
sa ilang pagkadugta

ang mga awit sa
tamsi
morag kahayag

milapos kini
sa samin nakong
mga pagbati

ug sulod sa akong
dughan
ang tanang kaugatan
mikundat sa
usa ka
sayaw....

daghan ra kaayo
labaw pas mga balas

labaw pas
mga abog nga gustong
maghimog
palasyong
panganod

kon gusto ka nga
mohikap kanako
sulayi

ayaw ang bato o
ang dahon
ayaw ang punyal o
ang dyamante

kanang ikaw ra
kadtong kagahapon
moagi ka sa 
salaan sama sa kahayag

molapos ka sa akong
kasingkasing
sama sa usa ka nindot
nga 
panumduman

makigdula tang
duha sa
atong mga
kaniadto

mora tag mga
bata nga ang mga katawa
miabot
sa langit

pisik-pisik sa tubig
lapok-lapok sa aping
ambak-ambak
sa labat
lukso-lukso sa bato
landing sa
suba nga kusog ang
sulog
sa atong mga 
pagbati

makalibog nganong
usahay mas nindot man
ang mga
nanglabay

ngano ba nga ang mga
hagbay nang patay
mas buhi man hinoon?

ngano ba nga mahikap
pa man ang
wala na? 

ang mga saad nga
wala matuman ngano ba
nga kini
balik-balikan man?

mas gamhanan ba kaha
ang mga kasakit kaysa
sa kalipay?

kining
puting iring sa akong kiliran
sa kanunay
nanguhit sa akong bukton
unya hait baya
ang iyang mga kuko....

unya sa akong pamati
hugaw sab ang iyang
dila....

kusog
mamaak ang
gabi nimong
tinunoan

kagabii
wa ko
katulog 

gikalipay ko
ang mga
butang nga
walay
timailhan

dili sama sa
gabi
nga dunay
gilukatan

angayan unta ako nga masina sa nahitabo kanimo.
dugay  ang mga katuigan nga wala na kita magkita.
karon mora kag punoan sa mangga nga durong pamunga.
kon hanginon ka man ugaling ang mga hinog diha kanimo ang mangahulog.
ang mga bata nag-ilog sa kalipay kay ang ilang mga dughan puno man.

apan wala ako masina kay daghan baya usab akog grasya nga nadawat gikan Kaniya.
ang kahayag, ang ulan, ang mga panganod, ang dagat, ang mga lapyahan.
ang mga atabay, ang suba, ang bukana. 
ang mga sapa nga gilangoyan sa mga isda.
ang mga kalubian nga nanghitik usab sa bunga.
ang basakan nga gibug-atan sa ilang mga anihonon.

lahi ang atong mga agianan.
ania ako sa wala, misutoy ka ngadto sa too.
mas malipayon ako sa akong kasagbotan.
sa akong mga sanggotan. 
ako ug ako lamang.

bongbong sa pikas
bongbong
ang atong mga pagbati
duha ka tag-as nga
mga haligi
nga kinahanglang dili
magtupad
aron dili matumba kining
balayan tang
pati.

mihangad kita sa langit
aron makita ang mga tubag

sa atong kagabhion sa
atong mga kamingaw

nakita nato ang mga bitoon
nagagilakgilak

di nato matugkad ang tumang
kalay-on sa kangitngit

nabati nato ang tubag 
diri sa atong kagamay

mga abog nga napalid
hangin nga naglahoslahos

DILI kaayo anad
ang akong mga kamot
nga gadangag sa imong
gibuhian nga
isda

nga sa iyang kadanlog
ug kaidlas
wala gayod nako
madakop

mikatawa ka sa akong
pagkawalay-pulos
nabungat mo nga ang 
makadakop sa isda
maoy alang kanimo

ako nga wala molampos
wala magbasol

dili ako pasol
dili usab ako pukot
dili ko lit-ag
dili ko bubo.