salimuang...

blanco.

giatubang ko ang dakong pader.
dili nako makita ang pikas.

blanco ko.

nablanko ko.
wa koy masulti nga adunay kabug-aton
dili nako makita ang tipasi sa humay diha sa
usa ka yahong nga lubog nga mga perlas.

dili ko makamao kon asa nako sugdan
kadtong gihandom ko nga
kataposan

dili na nako maila kon unsa ang
sinugdanan og unsa ang kataposan.

blanko ko
gidawat ko ang akong pagkablanko.

dili ni tabula rasa.
puno, puno na kining tasaa
og wala nay kabutangan sa bugnaw na kaayong kape
nga wala nako matilawa ganihang buntag

papel hapon kining nagisi kay nawiriswirisan sa usa ka
hait nga lapis.

grade one nga papel
nga napuno sa iring og iro.

wala nay kabutangan sa payag
og sa kabaw og sa daro
og sa suba nga diin unta mamasol
si pepe.

nablanko ko.
wala na akoy masulat nga adunay kabug-aton sa ankla sa usa ka barko.
gaan ang ania dinhi
sama sa usa ka nabali nga pako sa alindanaw nga gitabangan og bitbit sa
naputlo ka lamigas.

ania ang lawas
nga nawad-an sa pako
ang ikog nga naputol
ang mga tiil nga
nagtibulaag.

gusto ko nga mubongat kanimo
apan wala na ang akong mga pulong
nahimo na kining
mga bato nga wala nay kasinaw
sa daplin sa
sapa sa
damak nga
yuta

adunay bonhok sa akong dalunggan
pulgas sa akong buhok
kigwa sa akong lubot
katol ang akong itlog

hapdos ang akong mga mata
gilok ang akong ilok og lapalapa
wala pa maulat ang akong
samad sa akong kumagko

sa kanunay gihandom ko ang dili mahatag kanako
sa kapalaran
gipangita ang wala dinhi
ug kon pangatan-on gani ko ug unsa
ang akong tubag
ambot
wala na ako masayod.