didto sa beach sa galas

kusog ang ulan
apan ang dagat pagkamalinawon

wala kini sukad
sukad nako maabti didto sa Galas

ang petsa: agosto 15, 2010
ang oras alas 5:43 sa hapon

namati lang ako sa inyong
mga gipamulong sa daghang kabahin

kadtong sunog nga naghatag og
talan-awon sa lungsog nga naghatod

og daghang balita nga nagpukaw kon
unsa ang pagkatawo sa nasunogan apil

ang katabang og ang iyang anak nga lalaki
apil ang bag-o kaayong sakyanan

namati lang ako kay wala akoy ikasumpay
milantaw ako sa dagat nga malinawon

misamot kakusog ang ulan og nahimong
hanap ang kapunawpunawan

ang tubag gitubag sa tubag
ang pangutana nagsapaw og midaghan

ang mga kuro-kuro og dili na hapsay
tan-awon ang mga bersyon

niadtong nasunog ang Roxsy ni Benito
aduna ka ba'y nadungog kabahin sa mga kalag?

niadtong nasunog ang pamilya ni Alan kadtong
sa likod sa ka ChingBin wala kamo'y nadungog

mibati kamo, nalooy, nakaiyak, nahinuklog,
apan nganong karon lahi na man?

nganong misamot kadako ang samad nga
gibukiki sa inyong mga ngabil?

wala ako'y gilabanan, ang ako lang gilantaw
mao ang katahom sa dagat bisan sa kakusog

sa ulan, diin ang mga bata nagpunay lang
gihapon og unot sa daplin sa asgad

mibalik ako og lantaw kaninyo, og diha
ko nakita kon giunsa pagsumbagay sa inyong

mga hisgot, walay mga salog, walay kapasikaran
ang tanan puros mga pangagpas, panaghap, og

kon kulitugon, nahimo kining mga paryente
sa mga bakak og tumo-tumo morag mga

batang nagsinikaray, naglabay sa ilang mga kumo,
nagbinun-ugay sa ilang mga agtang, nagkusmod

sa ilang mga ilong, nagsamad sa ilang kaugalingon,
dayog panagan, sa dihang miabot ang kamatooran.