alang kang G.

sa imong kabatan-on
nakita mo na ang angay nga makita sa bintana

ang kahoy nga walay dahon
ang bulan nga namidpid niini

ang bukid nga walay sagbot
nauga sa tumang kainit sa adlaw

ang kawanangan nga luspad
ang abogon nga kalibotan

mao usab kana ang akong nakita kaniadto
sa nag-edad pa ako og baynte

gani sa akong kahadlok sa gawas sa balay
wala ako mangabre sa pultahan

miulan, mikilat, mibagyo, mihulaw,
nagpabilin ako sa kalibotan nga papel og tinta

apan miabot ra gihapon ang kapuol
miabot ang panahon nga mismo ang pultahan ang mangabre

nga mismo ang hagdan ang motikang
nga mismo ang mga salog ang mosayaw alang kanato

nga mismo ang lingkoranan ang mopasinaw sa iyang sampot
nga mismo ang mga agianan ang monagan

aron ka dalhon paingon sa imong kapalaran
og dinha makita mo ang dakong larawan nga wala na ang bintana

nindot, makalingaw, makagana sa kinabuhi,
lami, makapatulo sa laway, makapaiskil sa atong mga kusog

apan, naglibog ko, anaa lang gihapon ang tingog sa hangin
sa hapdos nga kutokuto, sa kakiwa sa mga kamot, sa pagduda sa mga tiil.