Thursday, February 4, 2010

karon pa ko kasabot kon ngano


makalagot gayod hunahunaon ang usa ka amahan kaniadto
gikan sa basakan hubog, bahong tuba, og lapok ang mga tiil,
mosaka sa hagdanan nga dili mamahid
magpabilin og suka sa salog nga giayog lampaso og pasinaw
sa sayong buntag
pula ang mata, bahong igit ang baba, dili na manghilam-os
modayog hagsa sa katre nga puti ang habol og alugnan
maghagok, nakatulog, wala na mangambat kon kinsa ang
naa sa balay,

naghilak ang inahan og ang mga anak nga duha ka lalaki
nagdumot, og ang tula ka mga anak nga babaye nangandoy nga
unta matapos na ang kalibotan,

walay tingog ko manihapon samtang ang lampara kapalongong na
kay wala'y gas
ang sud-an bulad nga tulakhang, ang luto bahaw nga sobra sa pamahaw

pila na ba ka tuig nga siya namatay na og gilubong nga gikalimtan sa dayon,
gipanghimaraot,

apan karon, nahinumduman niya ang iyang tiil nga lapokon og ang iyang baba
nga nanimahong igit, ang iyang hagok nga daghang gitago nga gusto usab niyang hikalimtan,

karon pa ko kasabot kon ngano

naghandom ko og usa ka gamay nga lagkaw didto sa kinailawman sa
bukid nga wala pay nakatultol gawas lamang kanako
didto sa ilalom sa tiyan sa kagabhion diin ako usa na lamang ka gamay
kaayong kigwa

No comments: