ang pagkauga og pagkabugnaw

sa magtiayon moabot
usahay ang pagkauga
og ang pagkabugnaw

sa mga kamot og sa
dughan, morag mga
balas sa kaugtohon
didto sa disyerto.

moabot ako gikan
sa akong trabaho og
mohalok sa imong
liog, hinay, humok
kaayo nga pagduaw
sa akong kahidlaw
diha kanimo,

dili ka motingog,
pagkahuman nako
mosulod ka sa kwarto
og dayon og kuha sa
libro sa mga balak
og pasumangil og basa

gisakitan ka sa kamatayon
ni Sylvia Plath, mihilak
ka, og nananaad mga
maghimo ka og balak
kabahin sa oven,

nanihapon ko nga ako
ra usa, giabrihan ko
ang tv, og mitan-aw
ko kabahin ni
Betty La Fea.

wala na hugasi ang
plato, og ang bukog
sa tinola, akong gibiyaan
sa tunga sa lamesa.

nakasabot ko nga
ang mga ok-ok
angay ko usab nga
tagaan apil na ang
mga bagtok nga
unyang gabii kon
mapalong na ang
mga suga, manulod
magpista sa akong
mga kabilin.

nag-ilis ko sa akong
polo shirt, naghubo
sa akong brief,
matulog ako nga
walay sapot.

nagtoothbrush ko
sama sa naandan

dili na ako mosulay
og halok nimo, unsa
ba ang akong maani
anang imong pagkauga?

pagkabugnaw sa imong
mga tiil nga nasangkilan
sa akong sampot,

wala ka matandog sa
akong bolbol,
nakigdulog ako sa
usa ka patay apan

sagdi lang, hunahunaon
ko kon unsa ang mahitabo
kon si Betty La Fea
magwapa og puhon maako.

nganong ambaton ko man
ikaw nga dili ka man
mangambat kanako?

unsaon ko man kanang
kagwapa nga dili nako
magakos og mahagkan?

unsaon ko man ang asawa
nga nakigbungol kanako?

mas lami kuno momasahe
ang ilang mga kabit.